เมื่อคืนฝันสนุกมากๆ แบ่งเป็นสองระลอก ระลอกแรกตอนเริ่มหลับ ระลอกที่สองตอนตื่นมาเข้าห้องน้ำแล้วนอนต่อ
มีคนทำหนังคนนึง (หน้าเหมือนจักรวาล นิลธำรงค์แต่ผอมและหล่อกว่ามาก) กำลังทำหนังว่าด้วยนักข่าวไทยคนหนึ่งที่สัมผัสแรงสะเทือนจากปรมาณูที่ฮิโรชิมาได้ และพยายามจะโยงปรากฏการณ์เข้ากับกลไกการทำงานของกล้ามเนื้อในร่างกาย เหมือนจักรวาลจะถ่ายหนังเรื่องนี้โดยไม่ใช้นักแสดงเลย ขณะเราดู process ของทีมงานอยู่ในห้องแถวเล็กๆที่นึง จู่ๆ ข้างนอกใกลออกไปก็เห็นควันรูปเห็ดพุ่งขึ้นมาจากพื้น ในฝันมันสวยมากและรับรู้ความสะเทือนได้ชัดเจนมาก เราเห็น shockwave วิ่งแหวกอากาศมาจากยอดเห็ดข้างบน เราเลยรีบก้มหลบ ก้มหลบซักพักไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทั้งเมือง(ตอนนั้นเป็นตอนกลางคืน) สว่างแสบตาไปหมด โดยมีแสงสีขาวจากปรมาณูเป็นแหล่งกำเนิดแสงอยู่ทิศนึง เอ้อ ในฝันนี้เราฝันเป็นสีขาวดำนะ (จริงๆมันมีสี แต่แค่บางจุดเช่นเสื้อผ้า กระดาษ และเป็นสีจืดๆเกือบขาวดำ) ปกติฝันสีตลอด วันนี้ฝันขาวดำเฉยเลย
จากนั้นทางบ้านโทรเรียกให้เราไปเจอกันที่งาน”คล้ายสัปดาห์หนังสือ” ความรู้สึกของการเดินทางไปมันคล้ายเราจะไปสัปดาห์หนังสือ แต่จัดกลางแจ้งที่จังหวัดอะไรซักอย่างเลยเพชรบุรีไป และทิศทางที่เราต้องเดินทางไปมันเหมือนเข้าหาแสงปรมาณูเรื่อยๆ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันเป็นงานอะไร เพราะไปไม่ถึง พอจะถึงแล้วรถเมล์(หรูมากเหมือนรถเมล์ยุโรป)วกกลับแล้วมาจอดรงสี่แยกนึงแถวเพชรบุรี ตรงนี้เราหันหลังให้แสงปรมาณู จะเห็นท้องฟ้าเป็นสีเทาจางๆสวยมาก ท้องฟ้ามันเป็น gradient สีจากปรมาณูกำเนิดแสงที่ขาวสัสๆเป็นสีเทาๆเกือบมืดที่ฝั่งตรงข้าม
ตอนนี้โทรบอกทางบ้าน ทางบ้านบอกว่าเดี๋ยวจะหารถมาให้จะได้ไปเองได้ เราก็เลยเดินไปฝั่งตรงข้ามของสี่แยก (เป็นสี่แยกหน้าตาเหมือนสี่แยกต่างจังหวัดทั่วๆไป) มีโซนร้านอาหารอยู่ เราไปเดินเล่นได้ซักพักถึงเห็นว่าญาติเรายืนสูบบุหรี่เล่นเฟซบุคอยู่ฝั่งตรงข้ามสี่แยกที่เรายืนตอนแรกนั่นแหละ
พอเดินไปหาทางบ้านทางบ้านก็บอกให้เดินขึ้นสะพานข้างหลังนี้ไป ถนนของสี่แยกทิศตะวันตกมันเป็นถนนที่ยกระดับเป็นสะพาน เราก็เดินข้ามสะพานไปแล้วก็เจอโลตัสประชาชื่น แล้วไม่รู้ตอนไหนเรามีกุญแจรถในมือแล้ว แล้วเราก็เจอรถเรา เป็น Honda Accord ที่พ่อเราซื้อเมื่อเกือบ 15 ปีก่อน ขายไปตอนเราอยู่ ป.5-ป.6 ตอนนี้เราได้ขับรถคันนี้ รถสภาพดีมาก พอเราจะขับกลับไปงาน”คล้ายสัปดาห์หนังสือ” เราก็รับเพื่อนเราขึ้นมาระหว่างทางคนนึง เป็นเพื่อนผู้หญิง ไม่รู้เป็นใคร แต่หน้าตาน่ารักมากกกกกกกกกก แล้วก็คุยเล่นกันไปเรื่อยๆเหมือนรู้จักกันมานาน แล้วเธอมีท่าทีเหมือนแอบชอบเราด้วย แล้วเราก็ติ่น
พอตื่นมาเข้าห้องน้ำเสร็จเราก็กลับมาฝันต่อ
ฝันระลอกสองเราตื่นมาแถวๆสี่แยกในฝันแรกนั่นแหละ แล้วก็เจอแม่กับน้องสาว ชวนกันไปห้างฟิวเจอร์พาร์ครังสิตที่ทำใหม่ แต่ข้างในเหมือนแฟชันไอส์แลนด์ แล้วใหญ่โตมาก แม่งมีเกือบ50ชั้นเลยมั้ง ในห้างฟุ่มเฟือยบันไดเลื่อนเกินไป เดินไปตรงไหนก็เจอบันไดเลื่อน แล้วเจออันนึงดีงามมาก มันมีชั้นชั้นนึงยื่นพื้นที่เป็นจงอยออกมา แล้วทำบันไดเลื่อน highway เป็นบันไดเลื่อนติดกัน 8 อัน เชื่อมจากชั้นนั้นขึ้นไป4-5 ชั้นข้างบน เราเดินกันขึ้นมาถึงชั้นบนสุดเป็นชั้นโรงหนังที่ไม่ใช่ของเครือเมเจอร์ และน่าจะแพงมาก เคาน์เตอร์ประดับด้วยหินอ่อน ไม่ใช้ไฟนีออนโง่ๆแบบเมเจอร์และสะอาดตามากๆ จากนั้นแม่ทักว่านี่ตี4แล้ว กลับบ้านกัน แต่นี่ข้างนอกยังสว่างอยู่เพราะแสงปรมาณู ก็เดินลงบันไดเลื่อนกัน เราก็บอกแม่ว่าลงลิฟต์เถอะ ตั้ง 50 ชั้น แต่แม่ไม่เชื่อเลยลงบันไดเลื่อนกันไปเรื่อยๆ แล้วก็เดินเลยไปถึงชั้นใต้ดิน2 แม่เราเดินกลับขึ้นไปแล้ว ส่วนเราเดินไปซื้อไอติมตรงแผง เป็นไอติมสายรุ้ง ชั้นใต้ดิน2นี่เน่ามากๆ เหมือนเซียร์รังสิตชั้นใต้ดินที่มีแม่ค้าแผงลอยมาเปิดกันมั่วไปหมด พอมองผ่านช่องว่างบันไดเลื่อนขึ้นไปก็เห็นห้างระดับ Hi-class ใหญ่อลังการ (และสวยมากๆ) ตัดกันกับไอ้ที่ยืนซื้อไอติมอยู่ชั้นล่างเลย พอขึ้นมาเราก็เดินออกจากห้างไปสี่แยกเดิม(ไม่สนใจแม่กับน้องสาวแล้ว) ทางบ้านเราจองรีสอร์ทพักกันแถวนั้นแล้ว เพราะบอกว่าเราชอบมาหลงทางตรงนี้ (กูไม่ได้ชอบ มันหลงเอง) เราเลยไปเดินเล่น ถนนทิศเหนือของสี่แยกเดินเลยไปเจอโรงเรียนหอวัง เราเจอเด็กคุยกันเรื่องกล้องถ่ายหนังแล้วอยากเข้าไปแจมมากๆแต่ไม่กล้า เลยทำแค่ยืนฟังตรงหน้าพวกมัน แล้วมันก็ให้เรายืนฟังด้วย ก่อนจะเดินกลับมาแล้วเจอรีสอร์ทข้างๆเป็นลุงแก่ๆสองคน ซึ่งสองคนนี้มันน่าจะเป็นลุงฝรั่งที่หลุดออกมาจากกระทู้ของดราม่านิพัน the deepest แต่หน้าตามันเหมือน Geddy Lee กับ Alex Lifeson จากวงRush แม่งจัดงานฉายหนังกันในรีสอร์ท และชื่องานคือ Signes De Nuit Film Festival!!!!!!! คือเหมือนมันเช่าห้องรีสอร์ทพักผ่อนแล้วก็แอบฉายหนังเถื่อนๆกัน พอหนังฉายไป (หนังห่วยแตกทุกเรื่องเลย เหมือนละครทีวีแย่ๆ) ไอ้ Geddy Lee ก็เอาใบสมัครสมาชิกกลุ่มมาให้ เราก็รับมากรอกเอกสารเราเพราะเห็นว่าไม่เสียหลาย
พอดูเสร็จกลับมาห้อง เจออาจารย์ภาคฟิสิกส์เรานั่งเล่นคอมอยู่คนนึงหน้าห้อง เรานั่งพักได้สักแปปอี Geddy Lee ก็ตามมา มาคุยเรื่องการเตรียมตัวจัดฉายหนังของเรา เราก็ตกใจบอกว่าเฮ้ย ทำไมผมต้องจัดฉายหนัง Geddy Lee ก็บอกว่า นี่ไง มึงสมัครสมาชิกแล้ว มึงต้องฉายหนังให้กูฟรีๆ มีข้อกำหนดอยู่ตรงนี้ เราพยายามอ่านเราก็ไม่เห้นว่ามันจะเขียนว่างอย่างงั้น มันเขียนแค่ข้อกำหนดทั่วๆไป อาจารย์เรานั่งฟังเหตุการณ์อยู่เลยตอบน้ำเสียงเย็นชามาเลยว่า “ทำแบบนี้มันหลอกลวงกันนี่ คุณไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก ปฏิเสธไปเลย” เราก็เลยปฏิเสธแบบเย็นชากลับไป “ผมขอลาออก” ไอ้ Geddy Lee ก็ไม่พอใจอย่างมาก เลยพูดกับเราว่า “มึงระวังตัวไว้” แล้วก็เดินออกไป สักพักเราเดินออกไปนอกระเบียง เจอ Geddy Lee ยืนถือไม้อะไรซักอย่างคุยกับ Lifeson อยู่ เหมือนเตรียมจะมาฟาดเรา แล้วเราก็ตื่น
แพะในสวน 